Για την Παγκόσμια Ημέρα των Εκπαιδευτικών της 5ης του Οκτώβρη

ΑΓΩΝΙΣΤΙΚΗ ΣΥΝΕΡΓΑΣΙΑ ΚΑΘΗΓΗΤΩΝ Ά ΕΛΜΕ ΑΙΤΩΛΝΙΑΣ

Για την Παγκόσμια Ημέρα των Εκπαιδευτικών της 5ης του Οκτώβρη

Με την εκπαίδευση, τους εκπαιδευτικούς,τους μαθητές και τους γονείς τους στη ΄΄φυλακή΄΄ του μνημονίου της κυβέρνησης,του Δ.Ν.Τ. και της Ε.Ε,

Με πολυδιασπασμένο το ενιαίο πλαίσιο λειτουργίας των σχολείων και των προγραμμάτων, με κατακερματισμένες τις εργασιακές σχέσεις, με διαφοροποιημένους τους οικονομικούς πόρους λόγω μείωσης της χρηματοδότησης, με φορομπηξία και΄΄συνδρομές΄΄από το οικογενειακό υστέρημα , με κραυγαλέες ελλείψεις στην υλικοτεχνική υποδομή, με δραματική τη μείωση των διορισμών αλλά και την εφαρμογή της «κομματικής αξιολόγησης», η δημόσια δωρεάν εκπαίδευση οδηγείται ολοταχώς στη διάλυση.

• Οι όποιες αλλαγές επιχειρούνται γίνονται στα πλαίσια του κυβερνητικού «προγράμματος σταθερότητας και ανάπτυξης» με στόχο το δραματικό περιορισμό των κρατικών δαπανών στα επόμενα χρόνια.

• Το σλόγκαν της Υπουργού Παιδείας, «πρώτα ο μαθητής», μετατράπηκε στην πράξη σε «πρώτα και πάνω απ’ όλα το μνημόνιο».

• Η κυβέρνηση «πετάει» σχολεία, εκπαίδευση κι εκπαιδευτικούς στην «άβυσσο» της αγοράς, των εταιριών και των ιδιωτών-«χορηγών-ευεργετών». Αυτός είναι ο στόχος όλων όσων μέχρι τώρα νομοθετήθηκαν αλλά κι όσων θα ακολουθήσουν.
• Ακόμα πιο ταξικό γίνεται «το νέο σχολείο» με την εφαρμογή του «νέου ολοήμερου» με αποτέλεσμα όλο και περισσότερα παιδιά να σπρώχνονται στο περιθώριο. Εισάγοντας νέα διδακτικά αντικείμενα παραμερίζουν την ολόπλευρη ανάπτυξη, την εμβάθυνση στη γνώση και την ανάπτυξη κριτικής σκέψης.

Με το νόμο «Καλλικράτη» που είναι «η απεικόνιση» του μνημονίου στη δημόσια εκπαίδευση:

• περιορίζουν τον αναδιανεμητικό ρόλο και τις κοινωνικές υποχρεώσεις του κράτους, διευκολύνουν την εκχώρηση ακόμα περισσότερων αρμοδιοτήτων στους ιδιώτες και με την εφαρμογή του θα έχουμε:

• διάσπαση του ενιαίου χαρακτήρα της εκπαίδευσης,

• μείωση κρατικών δαπανών για την παιδεία,

• μετάθεση του κόστους λειτουργίας των σχολείων στους δήμους,

• εξάρτηση της χρηματοδότησης κάθε σχολικής μονάδας από τις οικονομικές δυνατότητες της τοπικής αυτοδιοίκησης,

• επιβολή τοπικής φορολογίας,

• αναζήτηση από διευθυντές και συλλόγους διδασκόντων πηγών χρηματοδότησης για τη λειτουργία του σχολείου και ανάπτυξη του μοντέλου των χορηγιών και των πελατειακών σχέσεων,

• ΚΑΤΑΡΓΗΣΗ ΣΧΟΛΕΙΩΝ που δεν θα μπορούν ν’ ανταπεξέλθουν στα έξοδα λειτουργίας τους,

• αποδόμηση του όποιου δημόσιου χαρακτήρα του εκπαιδευτικού συστήματος έχει απομείνει,

• ελαστικοποίηση των εργασιακών σχέσεων, «αξιολόγηση»-κατηγοριοποίηση των σχολείων και χειραγώγηση των εκπαιδευτικών.

Το σχολείο παραδίνεται στις δυνάμεις της αγοράς και η γνώση εμπορευματοποιείται. Οι εκπαιδευτικοί αντιμετωπίζονται ως ένα φθηνό, εκμεταλλεύσιμο και ιδεολογικά υποταγμένο εργατικό δυναμικό. Ο ρόλος που επιδιώκουν να τους δώσουν είναι εκείνος του «διεκπεραιωτή εντολών και κατευθύνσεων».

Είναι πολιτική τους επιλογή να μειωθεί το μόνιμο εκπαιδευτικό προσωπικό. Οι εργασιακές σχέσεις στην εκπαίδευση τις θέλουν να είναι εποχικές με ό,τι αυτό συνεπάγεται για το σχολείο και την ποιότητά του. Γι’ αυτό οι κατευθύνσεις, οι εντολές και τα διατάγματα της ηγεσίας του Υπ. Παιδείας προβλέπουν αύξηση του αριθμού των μαθητών ανά τμήμα, υποχρεωτική ανάθεση 5ωρης υπερωρίας και συγχωνεύσεις ή καταργήσεις σχολείων.

Καταδικάζουν χωρίς την παραμικρή αιδώ σε εργασιακή ανασφάλεια και ανεργία δεκάδες χιλιάδες εκπαιδευτικούς που θα κρίνονται στους διαγωνισμούς του ΑΣΕΠ, επιτυχόντες αλλά μόνιμα μη διοριστέοι Ο όρος αδιόριστος εκπαιδευτικός δεν υφίσταται πλέον για την κυβέρνηση!!! Με ΄΄μότο΄΄ τους τάχα την «αξιοκρατία» υπονομεύουν το κύρος μας και οδηγούν άπαντες στη δίνη της εργασιακής ανασφάλειας και περιπλάνησης.

Ακόμα και τώρα η κ. Διαμαντοπούλου στο τελευταίο μήνυμά της για την ημέρα των εκπαιδευτικών ευχαριστεί όχι συνολικά τον κλάδο των εκπ/κών αλλά αυτούς που θεωρεί η ίδια «δασκάλους με «Δ» και τέτοιους έχουμε πολλούς» - κάποιοι- ποιοι άραγε; -είναι οι κακοί;

Απ’ αυτήν την κυβέρνηση και απ’ αυτό το «πολιτικό προσωπικό» ο κόσμος της εργασίας και η εκπαιδευτική κοινότητα δεν έχουν να περιμένουν απολύτως τίποτα.

Σήμερα είναι ώρα ευθύνης για όλους αλλά και για τον καθένα μας χωριστά.. Γι αυτό και απαιτείται η μέγιστη δυνατή αγωνιστική ενότητα, βούληση και συλλογική προσπάθεια. Αυτός είναι ο δρόμος των πολλών και «των από κάτω».

Να κάνουμε τώρα την οργή μας αγώνες και το δίκιο μας ενότητα,γιατί με την αδικία είτε θα πολεμάς είτε θα συμπράττεις!